فیبروم رحم چیست و چه علائمی دارد؟ فیبروم رحم یکی از بیماری های نسبتا شایع در زنان است که موجب رشد توده غیر سرطانی در دیواره رحم میشود. این تومورها با وجود خوشخیم بودن، ممکن است به دلیل اندازه، موقعیت یا تعداد، مشکلاتی مانند درد شکمی، خونریزیهای غیرطبیعی و حتی مشکلات باروری ایجاد کنند. در این مطلب میخواهیم اطلاعاتی درباره علل و علائم این بیماری شایع در زنان بیان کنیم، با ما همراه باشید.
آشنایی با فیبروم رحمی
فیبروم های رحمی که به اسم میوم یا لیومیوما نیز شناخته میشوند، توده های خوش خیمی هستند که از بافت عضلانی رحم منشا میگیرند و ممکن است به صورت تکی یا خوشه ای رشد کنند. اندازه، شکل و تعداد فیبروم ها در هر فرد متغیر بوده و ممکن است در داخل یا سطح خارجی آن باشد. فیبروم ها توده های خوش خیم غیر سرطانی میباشند که اغلب اوقات علائمی نداشته و خطرناک نیستند، به همین علت اکثر افراد فکر میکنند نیازی به درمان آن ها نیست در حالی که در اشتباه هستند؛ زیرا برخی از فیبروم ها وجود دارند که اگر درمان نشوند به سرطان رحم منجر میشوند پس نباید نسبت به فیبروم های رحم بی توجه باشید.
علت به وجود آمدن فیبروم رحم
علل فیبروم رحم، که به عنوان لیومیوم نیز شناخته میشود، به طور کامل شناخته نشده است، اما اعتقاد بر این است که عوامل متعددی در ایجاد آنها نقش دارند. دلایل به وجود آمدن فیبروم رحم به شرح زیر است:
- تصور میشود که عوامل ژنتیکی در ایجاد فیبروم های رحمی نقش دارند. زنان با سابقه خانوادگی فیبروم بیشتر احتمال دارد که خودشان به آن مبتلا شوند.
- هورمونهای استروژن و پروژسترون که توسط تخمدانها تولید میشوند، در رشد فیبرومها نقش مهمی دارند. این هورمونها باعث تحریک رشد سلولهای عضلانی رحم میشوند، و در نتیجه میتوانند رشد فیبرومها را افزایش دهند. به همین دلیل است که فیبرومها در دوران بارداری (که سطح هورمونها بالاتر است) رشد میکنند و بعد از یائسگی (که سطح هورمونها کاهش مییابد) ممکن است کوچک شوند.
- التهاب مزمن در بدن و تغییرات در سیستم ایمنی میتواند بر رشد فیبرومها تاثیر بگذارد. به نظر میرسد که ترکیبی از التهاب و تغییرات سلولی در بافت رحم به رشد غیر عادی فیبرومها منجر شود.
- مصرف غذاهای حاوی چربیهای اشباع شده و فرآوریشده و کمبود مواد مغذی مانند ویتامین D ممکن است با افزایش خطر فیبروم همراه باشد.
- افزایش وزن و چاقی با افزایش سطح استروژن در بدن مرتبط است که میتواند رشد فیبرومها را تحریک کند.
- مصرف مواد غذایی و خوراکی های حاوی قند بسیار میتواند به دلیل ایجاد التهاب منجر به ایجاد فیبروم رحم شوند.
- استرس مداوم نیز به عنوان یک عامل احتمالی تاثیرگذار بر هورمونها و رشد فیبرومها شناخته شده است.
فیبروم رحم چه علائمی دارد؟
اکنون که تا حدودی با این بیماری شایع در بانوان آشنا شده اید، بهتر است کمی هم درباره علائم آن بدانید. نشانه ای که فیبروم رحم در بدن به وجود میآورد تا اندازه زیادی به سایز و نحوه قرارگرفتن آن در بدن وابسته است. پیشنهاد میکنیم در صورت مشاهده هر یک از علائم حتما به بهترین متخصص زنان در سعادت آباد مراجعه کنید. به طور کلی فیبروم رحم علائم زیر را دارا میباشد:
تغییرات قاعدگی
یکی از شایع ترین علائم فیبروم، تغییر در خونریزی قاعدگی است. زنان مبتلا به فیبروم ممکن است دورههای سنگینتر یا طولانیتری را تجربه کنند. آنها همچنین ممکن است چرخه های قاعدگی نامنظم یا لکه بینی بین دوره های قاعدگی داشته باشند.
درد و فشار لگن
فیبروم ها میتوانند باعث درد و فشار لگن شوند که ممکن است از ناراحتی خفیف تا درد شدید متغیر باشد. برخی از زنان ممکن است یک درد مبهم دائمی را در زیر شکم خود احساس کنند، در حالی که برخی دیگر ممکن است درد شدید را تجربه کنند.
علائم ادراری
فیبروم های بزرگ میتوانند به مثانه فشار بیاورند و منجر به تکرر ادرار یا مشکل در تخلیه کامل مثانه شوند. این موضوع همچنین میتواند منجر به بی اختیاری ادرار یا افزایش خطر عفونت دستگاه ادراری شود.
یبوست و نفخ
فیبروم هایی که روی راست روده فشار میآورند میتوانند باعث یبوست و نفخ شوند. برخی از زنان همچنین ممکن است در حرکات روده مشکل داشته باشند یا احساس پری در قسمت تحتانی شکم داشته باشند.
کمردرد یا پا درد
در برخی موارد، فیبروم ها میتوانند به اعصاب و رگ های خونی اطراف رحم فشار بیاورند و منجر به کمردرد یا پا درد شوند.
درد هنگام مقاربت
برای برخی از زنان، فیبروم میتواند باعث درد یا ناراحتی در هنگام مقاربت شود.
انواع فیبروم رحم
انواع مختلفی از فیبروم ها وجود دارد که هر کدام بر اساس محل قرارگیری آنها در رحم طبقه بندی میشوند:
فیبروم های داخل دیواره: اینها شایع ترین نوع فیبروم ها هستند و در دیواره عضلانی رحم ایجاد میشوند.
فیبروم ساب سروزال: این فیبروم ها در قسمت بیرونی رحم رشد میکنند و میتوانند به اندازه ای بزرگ شوند که باعث تورم در قسمت تحتانی شکم شوند.
فیبروم زیر مخاطی: این فیبروم ها در پوشش داخلی رحم ایجاد میشوند و ممکن است به داخل حفره رحم بیرون زده و منجر به خونریزی شدید قاعدگی و سایر عوارض شود.
فیبروم ساقه دار: این فیبروم ها با رشد ساقه مانند به رحم متصل میشوند و میتوانند زیر سروزی یا زیر مخاطی باشند.
ایا فیبروم رحم باعث کمر درد میشود؟
بله، فیبروم رحم میتواند باعث کمردرد شود، هرچند این علامت در همه زنان مبتلا به فیبروم دیده نمیشود و به عوامل مختلفی بستگی دارد. درد در ناحیه کمر زمانی اتفاق میافتد که فیبرومها به اندازهای بزرگ شوند که به اعصاب و ساختارهای اطراف رحم فشار وارد کنند. برخی از دلایلی که فیبروم ممکن است باعث کمردرد شود عبارتند از:
فشار بر اعصاب و ساختارهای مجاور: فیبرومهای بزرگ میتوانند به ساختارهای اطراف رحم مانند اعصاب لگنی و عضلات فشار وارد کنند و باعث ایجاد درد در ناحیه کمر شوند. این فشار ممکن است باعث درد مداوم یا تیر کشیدن در ناحیه کمر و حتی رانها شود.
فیبرومهای زیر سروزی و پایهدار: فیبرومهای زیر سروزی که در بخش بیرونی رحم رشد میکنند، و فیبرومهای پایهدار که به صورت تودههایی با پایه باریک به دیواره رحم متصل میشوند، بیشتر احتمال دارند به کمر درد منجر شوند. این نوع فیبرومها به سمت بیرون رحم گسترش مییابند و ممکن است بر روی عصبهای اطراف فشار وارد کنند.
تغییر اندازه رحم: وقتی فیبرومها باعث افزایش حجم و اندازه رحم میشوند، ممکن است مرکز ثقل بدن به هم بخورد و فشار بیشتری بر کمر وارد شود. این حالت میتواند باعث بروز کمردرد بهویژه در زنانی شود که فیبرومهای بزرگ یا متعدد دارند.
گرفتگی عضلات لگنی و رحم: فیبرومها میتوانند به گرفتگی عضلات رحم و لگن منجر شوند که این گرفتگیها میتواند درد را به ناحیه کمر نیز منتقل کند، مخصوصاً در زمان قاعدگی یا هنگام فعالیتهای فیزیکی.
چه کسانی در معرض خطر ابتلا به فیبروم رحم هستند؟
فیبروم رحم بسیار شایع است و میتوانند در هر سنی اتفاق بیفتند، اما احتمال ابتلای شما در سنین باروری بیشتر است. فیبروم ها بیشتر برای افراد ۳۰-۴۰ ساله شایع هستند. فیبروم ها معمولاً پس از یائسگی کوچک میشوند یا خود به خود از بین میروند. عوامل متعددی میتوانند خطر ابتلا به فیبروم رحم را افزایش دهند. پیشنهاد میکنیم برای بررسی بیشتر حتما به بهترین متخصص پریناتالوژی در تهران مراجعه کنید. گروههای زیر بیشتر در معرض خطر ابتلا به فیبروم رحم هستند:
- شروع قاعدگی در سن پایین
- مصرف داروهای ضد بارداری
- فقر ویتامین D و علل ارثی
- مصرف بیش از حد گوشت قرمز
- مصرف پایین سبزیجات و میوه و محصولات لبنی
- مصرف الکل